İÇİMDE KALANLAR

Ne zormuş sana olan sessizliğim.
Dilimin ucundaki sevgi sözlerim şimdi yetim.
Diyemediklerimse sırtımda yük şimdi.
Susuyorum işte
Ya da kendi duyacağım kadar konuşuyorum
Kendi içime.
Gözlerim dalıp gidiyor karanlığa odaklanmış.
Bir ışık bekler belki umuduyla.
Zaman akıp gidiyor oysa bir bilinmeze.
Zihnim yorgun yük ise ağır.
Dilim dönmüyor artık söyleyeceklerime.
Ayaklarım eskisi gibi gelmiyor sana.
Isteksizlikten değil ha bilesin.
Bilakis her gün dahada artıyor sana olan sevgim.
Ama içimdeki boşlukta deli bir esinti var.
Savurup durur beni.
Daha ne kadar direnirim bilmem bu sarsıntıya.
Onca şey var içimden atamadığım.
Bir nefes derince bir nefes almam gerek bu çıkmazdan.
Sonra bir bir azat edecem içimde ne varsa.
İçime konuşmalarım bitecek.
Ayaklarım sana doğru koşacak.
Yüzümde o eski beni göreceksin.
Ah bir gidebilseydim şu anki benden.
Özledim seni ve o eski beni.

Mehmet DEMİR sk
23.10.2016 Ankara