Biri vardı bir zamanlar güneş onunla doğardı
Erkekliğin kitabını hem yazdı hem de okuttu
Gülünce kara gözleri karanlıkları boğardı
Verdiği tüm sözlerini son demine kadar tuttu.



Kaçan balık büyük olur diye yıllarca dil döktüm
Aylarca haklılığımı savundum kendime durdum
O boğazımda biriken kocaman yumruyu söktüm
Her şey güzel olacaktı bunları kafamda kurdum.



Şimdi dönüp bakıyorum yaşanılan olaylara
Benim sevdam hep adamın ayak izlerinde kalmış
Bir adım yetişememişim o kaybedilen aylara
Saçımda ki beyazlarım özlem denizine dalmış.



O kayıp gitmiş ellerimden ben yalnızlık giyinmişim
Ne kimseyi sevebilmiş ne de mutluluk bulmuşum
Yükseklere çıktım derken baş aşşağıya inmişim
Herkes gibi yanılmışım zavallı bir kul olmuşum.



Eldekinin değerini kaybedince anlamak zor
Hayat kumar masasıymış şansım bir kez gülmüş bana
Şimdi dönüp bakıyorum yürekte yanan aşkım kor
İnancımı yitirmeden arıyorum yana yana.



Ayvazım DENİZ