Ben hep mahrem bir vakitlerde
Cam kenarı şiirler yazıyordum sana
Can kenarında yorgun bir günde
Ve dibine bol telve çökmüş kahve ile yudumlarken
Belki uykusuzluğun sebebi olurum
Seher vaktine kadar ben aklına düştükçe.
Yada fallar tutar , içinde benden bir ip ucu ararsın nasılım diye..
Bilmem farkındamıydın göğün en parlak yıldızına baktığında
Yaralıyız şimdi be gülüm yaralıyız ikimizde
Kansız bıçaksız silahsız yaralıyız
İki damla ihanet çalarken gözlerimizden
Zaman şahitti
Kelepçeler takılı idi adımıza
Zülüflerine düşen akların hesabını düşman ettik birbirimize
Vakit kaybımıydık , yoksa Can kaybımı
Hasrete bir teslimiyetmidir bu
Nasılda bilemedik ikimizde


Ben elime kalemi her alışımda
İçimde biriken kırıntıları bir hizaya sokup
Gece’ye en ıslak şiirleri asıyordum
Belki sabah
Henüz nemi gitmemiş bir gözyaşı kurumadan
Olurda bir gören olup toplayan olur diye
Sanmaki cümleler kağıt’ta öylece kalır


Ah bir görsen
Her acı’da bak nasılda harfler birbirine sokulup
Nasılda kahırdan yüksünüyor üşüyor
Ahh ölmeseydin içimde acele bir ihanete
Ahh içimde yaşamayı becerebilseydin
İki damla ihaneti çalmadan gözlerimizden
Şimdi senin yaşlarında bir Aşk olacaktı


Aslında seni bu kadar sevdiğim için
Kucak açtı bütün şiirler sana .
Yoksa hangi kalem yorulasıya kadar yazardı böyle seni ..
Ahh benim yörüngemi şaşırtan hasretim
Ahh benim yurduma hasret
Vatansızım gurbet/sızım
Senden bir tek kar
Gülüşün kaldı kahrolası gecelerime


Ayhan’ca Cümleler
Ayhan Akdeniz