Söndürün artık benliğimi aydınlatan ışıkları
Ben yine benimle ve konuşmayan dört duvar
Yanlızlığımın yalnızlığında boğulurken
Böyle olmamalıydı diye nara atmak isterken
Sükuta boğuluyor cüssem dilim lal
Düşüncelerim zemheri karanlıktan hesap sorma derdinde
Artık güneşin doğmasını istemez bir haldeyim
Hatta gece dahi olmasın
Çökmesin üzerime karanlığın çarşafı
Ben her yalnızlığımdan korkar oldum
Kendimle konuşmaktan yoruldum
Duvarlar yeminli konuşmuyor
Susmak işlerine yarıyor sesli düşüncelerimden bıkmış olsalarda
Hasretler özlemleri içerimde yaşatsam da
Bazen kafi gelmiyor işte
Ne garip bir durum, ne garip bir düşünce
Başı sonu belli olmayan hasretler özlemler
Beynim içerisindeki sinemanın sahibi ben
Lakin figüran ben yönetmen hasretler im özlemlerim
Her filimin sonu mutlak mutlu sonla biter
Ben bir türlü mutlu sona erdirrmedim
Derdi, kederi, çileyi, kahırı, çeken ben oldum
Atı versem ellerimi ve tutu versem ellerinden
Saklasam mis kokularını yüreğimde
Ve duvarlar benle konuşmaya başlasa
Hasret özlem içerimde ölü bulunsa
Faili meçhul olsalar ikisi birden
Ben göz yaşlarımı akıtsam ayaklarım ıslanana dek
Sonra sarıp sarmalasam
Dakikalarca hatta saatlerce oda yetmez günlerce
Yüzlerine gözlerinin içine baksam
Varsın ölüm o an beni bulsun
Gocunursam namerdim
Hüznüm yerlere dökülüyor
Ben karanlıkların arasında beyhude
Hangi yana baksam
Umutsuzluk gölgem gibi peşimde
Ruhum mabedini kapattı
Yaşamak yada yaşamamak ne kadar zor
Seçim yapmak ikisinden daha zor
Aklım geçmişimle yargılıyor beni
Yüreğim hakim kesiliyor
Dilim hasret şarkılarından yoruldu
Hangi şarkıya başlasam içerisinde hep onlar var
Tutunacak hiç bir dal kalmadı
Umut bitti hasret özlem halen aynı yerde
Zaman su misali akıp gittikçe
Hasret büyüdü özlem büyüdü
Yağmur büyüdü
Aleyna büyüdü
Onur büyüdü
Cürümüm küçüldü:
Kulaklarımda halen sesleri var
Gözlerimin önünde halen eski kareler var
Hayata tutunma sebebim eskiye dair anılarım
Maziye saldılar beni
Güncel takvimden sildiler beni
Miladi takvime gömdüler beni
Ben onlar için nefes almaya direttikçe
Onlar ruhuma fatiha yoladılar
Kızmıyorum
Gocunmuyorum
Tek kelime yetiyor bana dingin durmama
Bendimi aşıp yakıp yıkmamama
Sükutuma boğulup
Hasretle özlemle elimi dilimi yüreğimi bağlıyorum
Evlat evlat siye
İçerimde devasal bir savaş var
Her gün ayakta durmak için savaşıyorum
Tek endişem var,
Ya bir gün yenilirsem
Ya bir gün onlar galip gelirse
Ben evlat hasreti evlat özlemiyle
Toprak olmak istemiyorum
İşte ondan dolayı
İlişmesin Azrail benim yamacıma
Değmesin nefesim toprağa
Evlat hasretiyle özlemi ile toprak olmak ne garip
Şimdi gözlerimi kapatıyorum
Zemheri karanlığa
Dilerim rüyamın aydınlığı evlatlarımdan gelir...