Sorma nerelerdesin,
Çünkü cevabı biliyorum artık.
Sesin yabancı dudaklarda,
Gülüşün bana haram.
Ruhum hâlâ senin yanında sürünüyor,
Bedenimse sensizliğe mahkûm.
Yıktığın dünyamın
Altında kaldım.
Taşlarını tek tek kaldırıyorum
Ama her taşın altında
Bir cehalet var.
Yalan ettin hayatımı,
Gerçek dediğim her şeyi kirlettin.
Beni benden söküp aldın,
Artık aynaya baktığımda
Tanımıyorum kendimi.
Bu yüz benim ama
Bu gözler senin eserin.
Bir insan,
Ancak bu kadar güzel yok edilir.
Dilin hançerdi,
Ama ben yüreğini masum sandım.
Meğer en büyük hatam
Seni iyi sanmakmış.
Bir kelimenle öldürdün beni,
Bir susuşunla gömdün.
Hayallerimi yakıp
Küllerini yüzüme savurdun.
Şimdi ben bir ev değilim,
Bir yuva hiç değilim.
Virane bir enkazım
Üzerinden mutluluk geçip giden.
Mutlu ol…
Ama bil ki bu mutluluk
Benim yıkıntılarımın üzerinde yükseldi.
Bir yanım “yak, yık, bitir” diye bağırıyor,
Bir yanım isyan bayrağını kana buluyor.
Diğer yanım hâlâ acıyor sana,
İşte en büyük lanetim bu.
Yüreğim el vermiyor
Gözyaşı dökmene bile,
Çünkü o gözyaşlarını
Ben çoktan tükettim.
Zalimsin.
Ama dünyaya değil,
Sadece bana.
Gaddarsın bu canım için.
Tek suçum seni sevmekti.
Bunu anlayamayacak kadar körsün.
Ben küllerimden yeniden var olurum,
Anka kuşu gibi.
Ama bu kez
Adını bilmeden uçarım.
Bu kez doğarken
Merhameti yanıma almam.
Yanımda olur musun?
Bilmem.
Bilmek de istemem.
Çünkü içimdeki vicdanı
Sen öldürdün.
Katıksız sevgimi
Kendi ellerinle idam ettin.
Ne bugünüme
Ne yarınıma
Bir damla acıma bırakmadım.
Çünkü vicdan,
Senin olduğun yerde
Hep bana mezar oldu.
Ve bil…
Ben bu yangından sağ çıkarsam
Artık kimse beni
Eskisi gibi yakamayacak...