Yüreğimde hep acı taşıdım ben
Hiç kimselere kin gütmedim
Kendi yağımda kavrulurken
Başkalarının derdine ortak oldum
Kederlerini aldım Kendime
Mutluluk verdim ağlamaklı yüreklerine
Kendim için hiç ağlamadım
Hep göz yaşlarımı başkaları için döktüm
Söyledim sana ben deliyim
Kursağımdan inen lokmayı pay eyledim başkalarına
Asla övünmedim el uzatırken bir insana
Kuru soğanım varken
Kabuğunu ben yedim içini ikram ettim canlara
Hoyrat duruşumumun içerisin de mertlik gizli
Yüreği temiz olanlar görür o yanımı
Gariban dan yanadır dilim
Zalime keskin bıcak
Helal lokma deredindeyim
Harama ulaşmaz elim
Dedim ya sana ben deliyim
Seversem adam gibi severim
Tüm benliğimi ortaya koyarım
Onun uğruna hayata dünyaya çelme takarım
Var olanla yetinmeyi bilir
Fazla olanı paylaşmayı severim
Hüzün yüklü bir can gördüğümde
Aklımla beynimle onu için üzülürüm
İster tanıdık olsun ister el olsun
Hüznünü kendime pay ederim
İster bilsin ister bilmesin
Gecem erdimi zemheri karanlığa
Yanlızlığımla baş başa kalırım
Kendi kendime konuşurken bazen şarkı mırıldanırım
Uyku gözlerime hasret kalır ben uykuya
Uyumak istesem de uyutmaz beni
Başkalarının derdi kederi
Yalın ayak dolaşanın acısını bilirim
Kuru ekmeği ıslatıp yiyeni bilirim
Bir ekmek için göz yaşını heba edeni bilirim
Butün bunları görünce
İnsanlığımdan utandığım anlarımı bilirim
Dedim sana ben deliyim
Bazen yolculuk yaparım geleceğimden
Geçmişime her durakta gençliğimi idam ederim
El Uzatmam gerektiğini düşündükçe
İdamlarımı ertelerim
Utanç duvarlarını yıkmak için
Açlığa sefalete derman olabilmek için
Elimden geldiğince garibana el vermeye
Onunla iki kelime sohbet için
Şerefsizlerin şereflerini idam etmek içi
Açlığa terk edilen çocuklar için
Karanlıklardan aydınlıklara çıkmak için
Ağlayan çocukların göz yaşlarını silmek için
Dedim ya sana ben deliyim


Deliliğin bitmedi devamı gelecek...