Ne dikiş tutuyor ne de bir yama
Açtığın yarayı saramıyorum
Ben eskiden böyle değildim ama
Gerçeğin farkına varamıyorum

Sanki bir enkazım sanki bir batık
Nefretim öfkeme oluyor katık
Saç baş darmadağın kaşlarım çatık
Artık onu bile taramıyorum

Silinse beynimden aşkın verisi
Koskoca bir boşluk olur gerisi
Ne ilhamım kaldı ne de perisi
İnan iki cümle kuramıyorum

Özlemin ne zaman kaldırsa kazan
Kör olası gurur ensemde her an
Masanın üstünde fikrimi bozan
Telefonu alıp aramıyorum

Aklımdan kazıyıp senin cismini
Rehberimden sildim inan ismini
Hani çok sevdiğim gülen resmini
Alıp da yüzüme süremiyorum

İhanet bağrımda kanayan nasır
Söküp atılmıyor geçse bin asır
Bu öyle muamma şahsa münhasır
"Bize nasıl yaptın" soramıyorum

Ben aşkımı helal ederdim ama
Sırtımda duruyor soktuğun kama
Seni ilk gördüğüm buğulu cama
Bakıpta yüzünü göremiyorum

Efsane aşklar da ölürmüş meğer
İsteyen bir sebep bulurmuş meğer
Kalleşlik doğuştan olurmuş meğer
Ben arkadan "adam" vuramıyorum
Artık hayal bile kuramıyorum

Şefika Türk Bağrıyanık
26-09-2016
SARIKAYA