Şair oldum sanıyor kır bostanın keleği
Şiir diye mısraya dizerim seni bayım
Böbürlenip duruyor ukala dümbeleği
Kalemimin ucuyla çizerim seni bayım

Kafiyeyi, redifi, heceleri, döküyor
Örüp öpüp yeniden ördüğünü söküyor
Sabrımı ihlal edip, sınırıma çöküyor
Nefsi müdafa deyip ezerim seni bayım

Ayarsızlık çok bariz kafasının tasında
Sesinin tınısında volümünde basında
Sisi de mevlüt okur cenazende yasında
Üstüne güller döküp bezerim seni bayım

Tıngır elek, tıngır saç, vır vır edip duruyor
Üçbeş zevat gaz vermiş hiç durmadan ürüyor
Beynim yoruldu artık vallahi bak duruyor
Dilim ağırdır benim üzerim seni bayım

Fazla gelmiş olacak yemiyle nevalesi
Hiç durmadan çemkirir klavye şovalyesi
Piyangomudur nedir şaşırdım neyin nesi
İmamesiz tesbihe dizerim seni bayım

Havası da binbeşyüz bir çalım bir de caka
Bodoslama gidiyor altında çürük taka
Saçı başı kırarmış, bildiğin azgın teke
Tuluğunu çıkarıp, yüzerim seni bayım

Akşam sabah hep nette gaile yok işi yok
Hiç durmadan hırlıyor ısıracak dişi yok
Arkasında duracak ideal yok düşü yok
Kapıda çomar gibi, çözerim seni bayım

Zümraninin kalemi Ali’nin Zülfikar’ı
Tevazu sermayesi dürüstlükse tek karı
Yüreğinde bir ateş yanarken zar zarı
Kar zarar defterine yazarım seni bayım
Dilim ağırdır benim üzerim seni bayım
Şefika TÜRK Bağrıyanık
20-05-2016
Burdur
Fikri ukala, Aklı fukara ’’ Adam’’a ithaf olunur..( Adam kelimesi cümle içinde kullanılmıştır)