Cismimin cüretinin cürüm koydum adını
Son ön sözü yazıyor ve ithaf ediyorum
İçimdeki cesetten canlı çıkan kadını
Öteliyor kendimden ve itlâf ediyorum

Kâh kabrimin başında buluyorum kendimi
Kâh kirpik uçlarımla uluyorum kendimi
Bu ölüşüm son artık biliyorum kendimi
Sonsuzlukla son defa itilaf ediyorum

Bir musalla taşında öpüp ölen yanımı
Yarasalardan önce emdim kendi kanımı
Benim için ölmekti yaşamanın tanımı
Ölümü ben öldürdüm itiraf ediyorum

Cinayete bulaşıp her cinnet atağında
Cesetler topluyorum cehennem yatağında
Çürüyen bir sefilim bu hayat batağında
Soyunduğum bedenden istihfâf ediyorum

Tabutumu taşırken titredim her batında
Âyetlerden kovuldum yine Tanrı katında
Yalvarmak yazmıyordu yer altı lügatında
Kutsalıma küfredip inhirâf ediyorum
Ölümü ben öldürdüm itiraf ediyorum

ŞEFİKA TÜRK/23.11.2019/BURDUR

İnhirâf: Eğilim, sapma (yan delilik)
İstihfâf: Aşağılama, hor görme, küçük görme