Gözleri görmeyen bir saka kuşu uçuyor yine gece
paris öncesi son gezisi bu
havalanıyor,karşı olan bütün dağlara
ilk önce kolunu çarptığını zannediyor uçurumun kenarına
sonra dağılıyor kanatları
bir yanı asya diğer yanı afrika
kuş dağıtıyor dünyayı
yok oluyor her şey bir an için





her ölüm bir başlangıcın ateşidir aslında
saka kuşu taşıyor ağzında fitili
daha doğmadan önce
belki bunu bilmeyerek uçtu buraya
belki burayı anlatacak kimsesi yoktu
ölenler nerede saklanıyor acaba
bizim kuş görmeden gelmiş
bende nasıl geldiğimi hatırlamıyorum
önce beyaz bir ışık ardında filtreli bir fotoğraf
resimleşti zamanla
büyüdü karede bulunan herkes
hatta bazılar öldü bile
ey kanatlarıyla dünyaya inen kuş
sen neden geldin
biliyor musun söyle ?





halat boğumlanır 27 kere
boğazım sıkılmış gibi hissederim
annesini keserler kuşun
tam toprağından 7 kere
çıkar içinden dağıtarak kıtaları
kumlanıyor ellerim zamanla
içinden çıkıyorum sanki
yeniden doğuyor gökyüzü de
toprak ben oluyorum zamanla
her ölüm bir deprem gibi sanki
gözlerimi açıyorum tekrardan içlerine girdiklerimle.













Eylül’