kelimeler de yeri gelir kokmaya başlar
sevmek örneğin, evvel ’seni seviyorum’
sonra..
erken uyanış derler ayrılığa, evi çoktan su basmıştır
saçma
bir sesin kırıntısına hasret
odalar şairlerle tanışır
tek bir renk kalır hatırlayabildiğin, gözlerini kapadığında

üşüyen ellerini sakın
hiç yaşanmamış bir hayata lanet yağdır
kendimi ağır ağır çekerim bir şehre
erken bir bağışlama hissedebiliyorum nasıl olsa
fakat ne suçu olabilir martıların
gemiler gidiyorsa ötelere

kuruyan su bulmaktan geliyorum.

yine gözlerinin rengine çalıncaya kadar dışarısı
kaldığın yerde nasıl olsa bir bahane vardır
her zaman hazır
iyi bir şeyler düşünme vaktine kadar
sağır dudaklarımla dokununca toprağa
öptüğüm yaprak misali
titriyorsundur umarım
insan düş alırken utanmamalı oysa

sebebi senindir, seç istediğin bir hayat
kendine kalabileceğin yer de başlayabilirsin
utanç sarınca
izi kalır gözlerinde
aynalarda kendine vurulursun
kirpiğinde bir tutam barut kokusu

duygular da kokar, sözcükler tükenince
hasret gitgide yapışır tene
çatlarken, ağıt yakan çiniler ülkesidir sevda suyu

ben, bulamadım