seni kaşıklarından öptüm
gül-üşürken afrikalı çocuklar.
henüz bilinmemişken atom
hiroşima dipdiriyken,
önce vatan yazıları basılmadan dağlara,
seni boynundan öptüm.
teflon tava yokken gelin çeyizinde
cumhuriyet on dördündeyken,
ihtilale uğramamışken söz fuzulinin kaleminden
parti broşürleri refahtan habersizken,
diyarbakır sadece peygamber kentiyken,
öptüm seni saçlarından.
kutsal bir metin yöktü.
henüz kimse iman etmemişken bir peygambere
fenbilgisi müfredatta yeniyken
zeus daha dünkü çocukken
keşfedilmemişken nice kara parçaları
afrika dahil,
ruknettin kendini antik yunanda tanrı sanarken
ben seni avuçlarından öptüm.
fideli övmüyorken haber bültenleri kubanın
reklam ajanslarındaki kadın umut satarken mahalle bakkalına
henüz bilincim küçük esnafken pazar tezgahlarında
en sık bir mağazanın vitrininde
dudaklarından öptüm.
leon aşkını anlatıyordu matildaya,
bir son bahar akşamıydı.
yapraklar rüzgara direniyordu.
yakup yusufu sayıklarken usulca
ben seni kuyuda öptüm.




pynst.