gönlümde yolcusu olmayan bir yanlız eski gemi
deryalara açılıyor bu akşam senin gittigin gibi
hoyrat bir sevdaya attında darma dağın ettin beni
ne bugünüm var ne yarın divane bir serseriyim şimdi
aklım almıyor bu hayatı yaşanmıyor aşk eskisi gibi

çıldırmış olmalı şarkılar hep seni söylüyorlar bana
silmeyin gözyaşlarımı bırakın aksınlar yanaklarıma
kırgınım artık salı gecelerinden doğacak sabahlara
kadehlere koyup yudumladım hatıralarının zehrini
dünya dönüp durdu etrafımda sanki sarhoşmuşum gibi

bir veda mektubu yazıyorum başlıkta ve sonuçta sen
her satırında binbir sitem var birde sana olan sevdam
biliyorum sen beni hiç sevmedin benim sevdigim kadar
aklı yok fikri yok bu deli gönlümün seni unutturacak
bugunden sonra belkide artık adın satırlarda kalacak

hani bigün bana tek bir cümlede beni anlat demiştinya
nasıl utanmıştım gözlerine bakarken söyleyememiştimya
işte şimdi haykırıyorum sesimi duyan duymayan herkese
sen benim özlemini duydugum şefkat dolu hayallerimdin
huzurum mutluluğum gülen gözlerim ve tek gerçeğimdin

son bahar geldi elif çiçekleri yaprak döküyor dalından
kurumuş gazeller savrulmuş yollara inceden bir rüzgar
yokluguna yasmı tutuyor bu şehir neden kimse konuşmuyor
söyle bulutlara ağlamasınlar ben seni kimseyle paylaşmam
yaşarken sen benim solyanımdın giderken canımıda kopardın

Erkan Şeremet