bir son dakika haberinde ölü diye geçiyor adım
kollarım düşüyor durduğun uçurumdan
ahmet kaya ölüyor
uçurtmamı tellere hibe ediyorum.
babamın alkollü nefesi öpüyor gözlerimden
annem oluyorsun sonra
ellerin beni övüyor bir duada
şimdi
sana aşkın fıtratını geçkin şeyler anlatmam lazım
 aşk henüz müstahdemdi divan-ı ademde
belirsiz bir zaman diliminde,
göğsümde afrikalı kabileler yaşardı kimi aç kimi tok
özrümde, kabahatimde çocuktu henüz
genç bir kadını kanından öptüm
saçlarını okşadım...
ellerim boşluğu keşfedince
iman ettim yer çekimine
türküsü kalmamış bir sürü insan biriktirdim ceketimin iç cebinde.
kanayan sancılarla söndürdüm cehennem ateşini
bu yüzden kindardır bana tanrılar
bu yüzden mağdurdur aşk polis tutanaklarında ve hala oturur zakkum ağacının gölgesinde
ninemin çocukluğunu gezdirirken parklarda
kaplumbağaların telaşını gördüm
henüz annem doğurmamıştı beni
ve aşım dünyanın derdi değildi.
bütün acıların dışına çıktım
acımdan öldüm,
ölümün saçlarını taradım bir berber aynasında
düşlerim tam ayak uçlarıma düştü.
bir kan pıhtısı gibi dönüyordu herşey.
araya yollar giriyordu,
ödünç aldığım bir nefes
ve
cebimdeki son tren tarifesiyle sana kaçıyorum.
üst üste devriliyordu zaman
ve ben enkazında kalıyordum.





devleti platondan öğrendim
diyojene ders verdim yıllarca
romanın yandığını gazeteden okudum
daha yanmamış museviler fırınlarda
ve henüz almanlar sarışın değildi.
buz gibi ölüyorduk senle biz
ben
yaktığın ağıtla  ısıttım ellerimi.
gülmeyi senden öğrendim.
o yüzden gülüşüm daha samimidir duruşum asi
ve
bir okadar cesurken
hayatım kundaklandı ucuz bir otel odasında
reklam panolarındaki kadınlar bana ağladı
bir intihar şiiri diktim baş ucuma
şayet kör değilse brütüsün bıçağı
bende keserdim bileklerimi
yahut serçe parmağımı






yazim ve noktalama isaretleri hatalari icin kusura bakmayin bilgisayarim yok telefonda yaziyorum