Ermenice bir şarkının neresinde ah diyeceğimi biliyorum artık
Neye ne kadar üzüleceğime devlet karar veriyor sevgilim.
Yüzümü asıyorum ama hala yaşayan yüzlerim var
Ben seni yazınca susuyor bütün şairler
kalemler de...
klasik radyolar da...
Yüzü kızarıyor murekkebin,
Sokrates savunmasını yırtıyor sokağın ortasında
Hüsrev-i Şirin pür zelal hala gözleri Ferhat’ın yollarında.
Dağlar göğsünü kendisi deldi
Kahramanlık Hüsrevin
Şimdi şair sustu aşk senin



Benim adım Ruknettin
Hiç bir savaşa katılmadım
Bütün yenilgileri yaşadım,
Sana yenilmem dahil.
Kalan yanlarım Vietnam’da kurşuna dizildi.
Bir kısmım denizi geçemeden boğuldu
Yakup hala bana ağlar
Hiç bir kuyuda bulamadım ben beni.
Ellerim arkamdan bağlı
Yüzüstü bir hücrede yatıyorum yaşamı.
Hükmüm oymuş gözlerimi
Bir kaç milyon yıldır seni seviyorum.
Fuzuli anlatmıştır belki.
Yada ne bileyim çince kadar zordur seni anlatmak.
Düşlerimi polis gözetirken
Ben dışlerinle gözlerin arasındaki ülkeye sığındım.
Tel örgüler bileklerimi kesti
Müsait olmadığımdan ölmemi erteledim şimdi.
Biraz sonra çay içmem gerekiyor üstelik
Ben seni yazınca c/ay soğuyor sevgilim.
ve gögüslerini hiç öpmedim
Sahi ben seni hiç öpmedim.



pynst.