İçimde kızgın volkanlar
İflah olmaz infilak
Kanımda yalnızlık ısırgan
Nasıl da karmaşık zaman
Böyle bilmiyorum
Olanca sırrımı
Yosunlu taşlara açmışken
Donuk bakışlarım takıldı
Göğün eprimiş kapısına
Bir daldım karanlık gecenin ortasına
Gürgen yaprağı gibi düştüm
Göğüslerinin arasına
Hayallerimin ayı söndü birden
Tuzlu gözyaşlarım
Ayak izlerine
Ayak izleri çimenlere
Üveyikler dallarıma kondu
Kendimi unuttum
Bir seni unutamadım
Özlemin ızdırabımı
Beynime kazıdı
Bozdu kayalık kuşlarımın yuvasını
Eritti ham topraklarımı
Zor olandı
İki arada bir derede kalmak
Ayaklanan günahlarım
Yaktı damarlarımı
Gözlerinin derin denizinde
Selvi ağacının gölgesiydim
Gizlerine ve gözlerine ermiştim
Ulu dağların zirvesi
Sisli yaylaların karıydım
Erittin beni
Keşke diyorum
Ben reyhan ve papatya
Kokusunu alana dek
Simsayah zülfün ve kâkülün
Ulaşsaydı bana
Öpseydim onları doya doya

Müşteba Güneş