Aynalara bak reis aynalara
Buğusuna aldanma
Dünden kalma
Belki de once ki günden…
İyisimi bir ağıt olarak yak beni
Ancak o zaman rahatlar
İçine tükürdüğümün hayatı
Zaten bu baharda elsiz ayaksız geçti reis
Sima’mda unuttuğu bakışları
Deprem tozuna bulandı
El ayalarına kına olduğum yetmedi
Her yanımı defne yaprağı sardı.
Derdi ne erik çiçeklerinin
Bilemedim
Onlar bile kırağı pası
Gülüşü badem çiçeği açmış neyime
Zeytin ağaçlarında çekirdek büyütmüşüm
Yumuşak başlı rüzgarlarda
Ona yer bulmuşum
Saçlarında dolunay taneleri gezdirmişim
Umrunda değil onun
Bende de son damla düştü toprağa
Artık mor sümbüller gibi
göğsüme düşse nafile
Yok be reis uğraşma boşuna
Boşuna diyorum sana
Boşuna ediyorum ben
Bu transparan duayı
Kimse hecelemesin beni boş yere
Eskisi gibi
Okunaksız kalayım gene
Müşteba Güneş