“-babam bana hiç yüz vermezdi
“Döndü”den sonra gelen,
dört kızın bi(r) oğlan kardeşi demedi
amma ben bilirdim; beni çok sevdiğini
bir defasında ateşim yükselmişti
beni kendinde değil diye belki
“ha(y)di bakay(ı)n”
“ha(y)di bi(r) ta(ha)”
o zaman kendi eliynen kekik içirdi
çapıtınan goltuk altlarıma sürdü..
zorunan gülüyodu yüzü..

insan; hasta olduğuna sevinir mi
içim-içime sığmadı vallahi-billahi
zabbaha gadak başucumda bekledi
yüzüme bakdı durdu,
benden fazla acı çekti, kahroldu
terimi kuruladı
gözlerimi hafif araladım mıydı
gözlerimin içine içine bakıyo(r)du
gözünü gırpmadan fira bakdı durdu

o değilden gözlerimi kırpıyon
belli belirsiz inileyip, debeleniyon
usulcacık üsdümü örtüyo(r)
yüzüme bakıyo
mütemadiyen dova okuyo
şeytan azapta gerek derler ya
acıcıkta tadını çıkardım valla

oyusa aynı adam,
“-böğün falan tarlayı sür bitir” der
asla itiraz edemezdim
ben de Allahı var hiş bir zaman “yok olurdu”,
“yok olmazdı” demezdim
“-Goca Tarlayı yarın ağşama go(y)man
el harmandan gakıyo” deye fırçalar
beni gollar; hoş, daa
gederkene illallah etdiri valla
zemheri bile demeden hergün oduna yollar

emme ben bilirdim,
beni içden içe sevdiğini,
en ufak bi canım yansa
hemen helaya geder
güya müteessir olduğunu bilmemi istemezdi,
ilk defa ben ameliyat olduğumda cığara içti
ab(l)alarımı kocaman kız bile demezdi
dizlerine oturdur saçlarını okşar-öper;
..
bana gelincek ı-ıh,
dilinden dudağına-değmezdi
beni hiç kucaklamadı,
askere giderken bile
emme
beni içten-içe çok severdi,

“-her bobayiğide nasip olmaz
İstambol gibi yerde asgerlik
zırpadak çıkağelme, hazır getmişiken
görüyon işde burada odun kesecen,
çifte gedecen,
zorun-zoru ileşberlik
“vay ben bilmeyodum,
sen bana demediydin deme
gözünü dörd aş
gulağını bana ver,
beni eyi dinne
arkadaş benden medet bekleme
bi(r) kesere sap ol,
ekmeğini al eline,
gelip de
burada sağa-sola ağzını eğme
ağzıyın yanını geveleme

bobam benim öğüme gatıvıdı iki belik geçi
satdım-savdım üç evlek yer aldım,
gonu-gonşunun öküzleriynen garaladım
çok şükür sizi elin eline bakıtmadım
amma!
“gel de bana sor boba! …….. ”
benden bu gadak, aklımız ötesine ermedi
biz cahal gelmişiyiz
cahal gedip gederiz
bundan sonura camiye hoca
köye mıhtarlık edecek değiliz
amma az, amma çok
tahsıllı sayılısın
bizim elimizden bu gadak geldi
emme sen seninkinnere
taha fazla et
..









ömrü-billah bana hızmat etçeğsen ihi tarla
yapışırsın sabanın gulpuna
yoook canın çobannıg mı etmek isdeyoru,
valla gözüyün öğünde işde;
gatınçlar bakıp duru
dediğim gibi, sen okumuş bi adamsın,
eyi yanı kendin bilcen,
çoluk-çocuğunu nası beslecen,
öte tarafa gediyokan ne olalak ölcen
benim gakıp-dutup da bu yaşa ğelmiş,
bu tahsıla erişmiş
mükellef adama
akıl vercek halım yok,

bak! benim durumumu gözüyün öğüne al
olmuçu üş cızı tarla,
on gadak mal
daha artacak deği(l) valla

böğün eyisiniz, “enişde” “gayın”
“gayıno(ğ)lan”, “enişdeo(ğ)lan”
yarın, yarın olmazsa ertesi ğün,
sana mu(h)taşlıkları galmaz,
onnar da ağa-bey olu(r)llar
“-vay bizim çocukları
siz böyütdüydünüz” demezler yarın
“ölüm hak demiş, meres halal”
üş cızı tarla kaça bölünecek
seninki kimbili(r) kaça
“hayat; kendinden sonrakınnara
imkan tanımak”dır ağa,!
..
ha(y)di; gızları verividik getdi
amma seni kime vercez,
ne anana üven,
ne bobayın malına
zuvudur galısın üş gün sonura
aklıma gelmezdi..
amma; bi sevindim ki
şükür Allahıma
İsdambul.. sorma?
İsdambul dövlet gibi geldi bana
Şükür. hesapsız şükür Allahıma

hincii; benim sana bi everiymek borcum mar,
onu da isdeyosan böğün bu gün öderin
hemi de evelallah kimi isdeyosan,
evelallah
köyde sana gız vercek kapı çok
amma bobayın hatırına
amma deligannı olduğuna

yalınız; bana sorarsan,
“-ağırıkana yeyni olma,
gafana dakma” derin
senin yerinde ossam asgerliğimi ederin,
efendime söleyeyin
sen; önüşlük goluna altın bi bilezik dak,
bi göreyin..
sana gelcek gız mı yok len
namerde muhtaş olma
gerisi Allah Kerim”
…

“-Allahı var askerken iki yılda babamın
bir mektubu bile nasip olmadı
emme anamın yeğennere yazdırdığı mektuplar hep
“-bobayın selemi var” deye başlardı
ter(h)is olup köye ğetsem “-hoş geldin” demeycek,
yüzüme bakmaycak anlaşıldı
bellim, bellim besbelli “sebep?”
“kendi aya(ğı)yın üsdünde dur”
bobandan sana fayda yok epap
“benden medet umma” deyip durur

ben de anasına satayın, ne bi ğün izine ğetdim,
ne memlekete tesgere almaya,
askerlik bitti ertesiğün işbaşı
bana bu yeri satan arkadaşın yanında
işçi olalak işe başladım,

mayış almışıyın, alamamışıyım
ağşam olmuş, olmamış..
hiş bişiyin üstünde durmadım
o gece evine gitti,
ben zabbahlara gadak çalışırdım,
gün geldi “iş benden sorulur” oldu,
evel-Allah
her işin üstesinden geldim
her zorun altından gakdım
hiç bir Allahın kuluna da
“-halim şu” deyelek şikat etmedim..

bir gün baktım;
anamınan bobam çıka-ğeldiler
bakdılar ki, işi kavramışıyın,
“bana mısın” demeyyon
etirafta hörmet görüyon,
herkes benden memnun
“-sana böyle bi dükkan alalım,
ele hızmat etme” dediler
“-burası benim..!?


“burasını satın aldım boba!” dedim,
……..
“arkadaş da beni yormadı sağ olsun”
“el on verceğmiş eğer,
müyüm de(ğil) sen beş ver,
üst yannı benden yana helal hoş ossun
ne de ossa burada emeğin var”
gonu-gonşu araya girdiler,
bazarlık bile etdirtmediler”

gün oldu, işler sarpa sardı,
gün geldi gıriz oldu;
evelallah galiteden şaşmadım,
alın terime bir kırtıklı kuruş haram garıştırmadım
gün oldu vadesinde bonimi ödeyemedim, amma
“-arkadaş hal-vaziyet bu;
durum bu kertede
böyleykene böyle
bana üş gün mühlet ver”
deyelek gününden evel hemen aradım
bu güne kadar hiç kimse de
bağrımdan itmedi çok şükür Allahıma,
işler düzelince
böğün banaysa,
yarın da sana
eşe-dosta elimden gelen yardımı yaptım
………..
bobam gene iki kelam etmedi!
…
ertesi sabah, anam;
“-boban geceler boyu
senin uçu
dova ederdi, hergün
bi ameliyet olduğunda ağladı,
bi de böğün”
çok şükür bin şükür demek,
sen essahdan adam oldun
ahirimizde bizi memnun etdin
Allah senden razı olsun