gece bahçeli bir havuza çıkıyoruz
uykulu yarım yamalak bir düş içinde
neresi neresi diye bakınırken burası
yeni gülümsemeler getirmeye meraklı
eski uyanışlar diriliyor avucumda

dokusu taze bahar ilk günün
ilk akşamını yavaş bitiriyoruz
göğsü kırılgan çocuklar akşama uzanıyor
bir sonu var mı bu yolun
geniş ve sonsuz dağlar zamana yalvarıyor

şimdi oyunlarla ve yalanlarla bezeli aklımı
düşe bulamış bir hiç olarak
ne kadar yol gitsem yorulduğumu hissederim
hatırlasam hatıralarım silinir
dans eder kimsesizliğim kimsesizliğimle

herkes soyunup sessizliğiyle gelsin
bir kaç söz edip arkamıza dizilsin
ve bu mutluluğun bir adım önünde
kıyısı masmavi denizlerle kıyaslasın kendini
hiç nefes almadan karşı kıyılara dokunsun

nefeslerini teslim edenler için
bir şans daha var
çok hızlı karar vermek lazım
yaşamak ölmekten dahamı güzel.