[Askerlerin ayak sesleri,
Kalp atışlarını bastırıyordu.
Sanki her şey boy boydu.
İnsanlar, boy boydu.
Acılar, boy boydu.
Hıçkırıklar, boy boydu.
Tabur uygun adım ilerliyordu.
Panorama insanı ürpertiyordu.
Her taraf çiçek çelenk doluydu.
Adeta çiçekten bir duvar örülmüştü,
Güneş ışıkları çiçek duvarını,
Yer yer deliyordu,
Gün ışığı süngüleri acı acı parlatıyor,
Burda işlenen cinayetin sayısı,
Akıllara durgunluk veriyordu.
Şimdi herkes buradaydı,
Sadece tabutunda uzanmış yatanlar..
Onlar yoktu...
Halbuki bu tabur onlar için yürüyordu.
Daha dün şuracıkta çorba içmişlerdi,
Çorba içtikleri yerde yaraları sarılmıştı.
Şimdi lahit sandıklar içinde saklanıyor,
Taburun ayak sesleri yükseldikçe,
Onlar tabutlar içinde uzaklaşıyordu.
Yürekler yanıyor gözler yanıyor.
Ruhlar ezilip büzülüyor,
Un ufak oluyordu.
Tabur tabutun tam önünde durdu.
Hep bir ağızdan selâm verdi.
O, uzanmış yatan, o, duymuyordu.
Asiye