Manzaraya bak !
Gördüğüm en tatlı şeyy !
"Gözlerim", sen ve damak tadın eyey eyy,
Şuraya baaaak !
Vay canına! Hey.. hey, eyy.
Rengârenk, cıvıl cıvıl…
Uğultulu su sesiiii !
Yüreği nasıl dimdik ayağa kaldırıyor,
Sevinç neşe huzur akın akın geliyor !
Oy oy oy yüreğim ayaklanıyor !
Yüreğim kulakların nasıl da dikiliyor.
Ayaklarım yerden kesildi,
Kanatlarım yelken gibi açılıyor.
Hücrelerimin her birinden bir "ben" şükrediyor.
Yüreğim, her zerrem, dilleniyor.
Bir teşekkür, bir teşekkür, bin teşekkür ediyor.
Her zerrem göz, her zerrem kulak, her zerrem düşünüyor.
Yaşlı bedenim gençleşiyor,
Ana olduğunu unutuyor,
Nerde olduğunu unutuyor,
Çocuklaşıyor, şımarıyor.
Akan suyun sesinde ne var?
Beni benden alıyor..
Damlalar ne güzel ayrılıp, ayrılıp tane, tane düşüyor!
Ve yine bütünleşip şorlayarak akıyor.
Akar sular yanında;
İnsan olmak ne hoş oluyor,
Köpek sadece kuyruk sallıyor.
Kedi mır mır
Kuş cik cik
Onlara ondan ötesi yok...
Her zamanki hav hav
Her zamanki mır mır
Biraz daha cıvıltılı olsa da cik cikden öte olmuyor.
İnsan?... İnsan, duygulanıyor,
Duyguda coşuyor,
Şarkılar söyleyip, şiirler yazıyor.
Takdir ediyor, şükürler sunuyor.
Akar sular yanında insan
"Tanrı’nın" sesini duyuyor.
Allah’ını düşünüyor, sonsuzluğu düşünüyor.
Yaşıyor olmasına seviniyor"
Sevdayı yeni tanımış gibi,
Yaşamın anlamını yakalamış gibi,
Ortam mucize gibi,
Hayatı ilk kez yakalar gibi,
Enerji dolmuş,
Güçlenmiş,
Hafiflemiş,
Kanatlanmış gibi oluyor.
Çağlayan suların sesini duymak,
Tanrı’nın sesini duymak gibi oluyor.
ALLAHIN sesini duymak gibi oluyor.
Asiye