Yediveren ağacın yeni açmış çiçeği gibi,
Yeni bir özdeyiş soluyor güne kitabım..
Bakınca sıradan görünen özdeyişli gün,
Aslında önemli bir bölümüdür kısacık ömrün.

Papatya sadece bir çiçek değildir börtü böceğe.
Hem besin, hem güneşlenecek bir yerdir keyifle.
Bu da öyle bişey işte !

Sıradan bir papatya, çiğdem çiçek, veya daha nadide;
Her hangisi geldiğinde elime buket halinde,
Sanki gümüşten bir çiçek kadın oluyorum ben de !

Çiçeğin ihtiyacı olduğu kadar suya, toprağa, güneşe,
Benim o kadar ihtiyacım var her gün yeni bir özdeyişe.

Çiçekler renkleri, benekleri, çizgileriyle,
Nasıl yol gösteriyorsa börtü böceğe,
Beni de bir özdeyiş öyle yönlendiriyor;
İçinde bulunduğum, ve bir sonraki güne.

Bir çiçek nasıl değiştiriyorsa ortamı, manzarayı;
Bir özdeyiş öyle değiştiriyor yürekteki havayı.
Çiçek köklerinden ayrılınca nasıl soluyorsa,
Ben de öyle soluyorum özdeyişsiz ortamlarda.
Asiye