Gündüz düşlerinde,
Dalmışken hilkatin derinlerine,
Düşüncem fren sesiyle kesildi birdenbire.
Şöför beyin dikkatsizliği ortalığı karıştırdı,
Büyük bir gürültüyle koca direğe tosladı !
Olan direkten başına sokak lâmbası düşen amcaya oldu.
Adem’den şimdiye...
Hayat ne hale geldi böyle,
Adem de bir insandı..
"930" yıl yaşadı.
O zamanın hayat kavgası nasıldı ?
Sahi eksoz kokusunun olmadığı,
Paranın, borcun olmadığı,
İşsizliğin, açlığın olmadığı zamanlar !!
O zamanlar,
Sıra sıra dükkânlar yoktu,
Çikolata, yemiş, lôkum yoktu,
Her çeşit meyvenin alâsı,
Sebzenin harika kokulusu, tadı şahanesi vardı
Felsefe yoktu, üniversite yoktu.
Hocaya, doktora gerek yoktu,
"Müzik" çağlayan suların,
Rengârenk tüylü kuşların sesinde olurdu.
"Fon" gözün gördüğü her şeyde,
"Hayat" ölümü henüz tanımayan bir perde.
Moda yoktu, tarz yoktu..
Kıyafet ??
İncir yaprağına bile gerek yoktu.
İklim rahattı.
O zamanlar "hayat" hayattı,
Şimdi hayatın sadece adı kaldı.
Asiye
23/2/2017