Dünümde, yarını belli olmayan özelimdin,
Hiç şimdiki zamanım olmadın benim.
Adın hiç değişmedi hep "HASRET" kaldı senin.
Fiilin özelim, sıfatın özelim, öznen meçhulüm.

Hatırın, kırk yılı geçti; arttıkça arttı.
Ucunda bir fincan kahve bile yoktu, olmadı.
Sana yanlışım olmadı, pişmanlığım olmadı.
Her şeyi unuttuğum oldu, sana dair hiçbir şey unutulmadı.

Seni bunca yıl beklediğime pişman değilim.
Ah etmedim, sitem etmedim, niye demedim.
Sen gelmeden son anı gelse ömrümün,
Gam yemem yolunu gözlemek güzeldi derim.

Zamanım kimseninkinden çok diye değil,
Yedekte yerini dolduran "var" diye değil’
Sözüm lâf olsun diye değil; boş değil.
Benim özelim bana "özeldir" diyebilmek içindir.

Bir gün geleceksin "özelim" ve göreceksin..
Geldiğinde bayram olacak, sevineceksin.
Beni gördüğünde, "baktığında" elime,
Çifte bayram olacak kıymet nedir "öğreneceksin".
Asiye
17/1/2017