/ıssız yollarda kayıp mevsimlerin fırtınası sürerken
gözlere tel örgüler örüyor zaman
kimsesiz annelerin yarım yüzlerinde
hazana yürüyor ayaklar
baş vermeyen umut üç ayaklı sehpada /



hem nalına hem mıhına diyenlerin seslerinde
şaştı hayat kıblesi
hazırlarken ölüm pençelerini
karanlık gürlüyordu göğün yüzünde



yüzyıl kadar uzun süren an/da
kırbaçlar şaklarken o toy başında
terlememiş bıyığına, alnından düşen terde sorguladın kendini
sadakat neydi / neydi bu darbe dedikleri
kendilerine dönmeyen bumerangın, gelip sana dönmesi mi


kınalanıp sen gibi binlercesi
al kanlara boyanmaya gitmediniz mi
şahadet yeminini yine sizler etmediniz mi


oku sen mi yerleştirdin gerilen yaya
kışkırtan sen miy din ki
çıldıran öfkelerde karışıp sapla saman
kıyametler koptu, tutuştu kin alevi


oy oy oy benim saf yürekli Memetim oy
ayağa kalkar mı yıkılmış bedenin
gelir mi yeniden tükenmiş gülüşlerin
güneşi açar mı kararan sabahların
yeniden inanır mı sana sevdiceğin
And olsun ki, Rab biliyor Memet
kapanan gözlerin karanlığıydı yaşam sevincini boğan
gün gelecek hayat sana yine gülecek



çekilir deniz
gel-git sona erdiğinde
yeniden denizine kavuşur kıyı
yaşam, hep bir gel-git olayı Memet


kirlenen yürekleriyle, elleri kanlı vandalları
dünya cehennemini hazırlayan efsunlanmış kafaları
ve onlar kadar çehresi yüzsüzleri
ve onlar kadar methiyecileri Allah’a havale et Memet
acının umarsızlığında, suç yumağına bağlanan beden senin
avazın çıktığı kadar haykır, bu senin vurgun hakkın
yine de affet bizleri, affetmek büyüklüktür
az daha sabret, sabret Memet
öleceğini sandığın günler de geçecek


dualarınla yıkayıp ruhunu
çarmıha gereceksin acılarını
namertler sevinmesin, yaşama yüz çevirme
Nâzım’ı aklayanlar
bir gün sana iade edecek var olan itibarını
Vatan sağolsun demek hepimizin boyun borcu Memet



Hâdiye Kaptan