Karanlıklarda büyüyor gün batımı
Dağların bittiği yerde
Göğün başladığı
Karanlıklarda büyüyor gün batımı
Büyüyor bulutlarda kızıl gölgeler
Yanmaya başladı uzak köylerin ışığı
Ve söndü giden bir otobüsün peşinde gözler

Yığınla kül
Yaşanmışlığı hayatın
Yığınla kül
Tükenmişliği hayatın
Üfledim rüzgârın nefesine
Bir fırtına yükseldi sesimden
Cesedimin iç cebinde hayalin
Bütün ölülerden daha ölüyüm ben

Göklerde gizli bir el
İtiyor yıldızları yerinden
Görmüyorsun sevgilim
Kuşlar tutuyor
Düşmeye meyilli ağaçları

Düşüş ve yuvarlanış
Duruştur nihayetler
Hiç yaşamamışlar
Ölmezler sen de bilirsin
Bilirsin acıya ekilmiş bahçedir kalbimiz
Bizden habersizce büyür birşeyler
Duyamayız sessizliği
Söylenmemişleri duyamayız
Tanıyamayız küllerinden
Yanmış bir ağacı

Bir yaprak rüzgârı diler kuruduğunda
İçini döker bir yasemin
Camdaki yansımasına
Buğulanan hüznünde kaybolup yanılsamanın

Yağmur pencerenin sesidir
Bir perdedir sokağın ayracı
Sustur kapı
Sükuttur duvar
Matemdir ev
Ve yabanıldır gecenin başlangıcı
Yolları karanlığa saplar
Usulca örer ağını düşünceler
Ellerimize bulaşır yakarışları
Kendini bağışla suya
Masumca içer toprağın kanını çiçekler

Çağıran bir girdabın tandırında
alev aldı başakların yüreği
Bir buğday tarlasında uzadı saçların
Bereketten doğdun sen
Benim terkedilmişliğime
Bir çizgi gibi yalnızlığıma
Avuç içime

Artık sarılmak istemiyorum
Başım ayrılığın eşiğinde
Boynuma düştü incecik bileklerin
Benim sevgilim aşk
Benim celladım
Düşün bir giyotin
Ve bir düşüştür
daima aşka gözlerin..