Ney sesi geliyor içeriden
sokak daralmaya müsait
akşamdan doğuyor kalabalıklar
köşede bir sokak sanatçısı
boş kilisenin içi
kitaplar veriliyor ücretsiz
içerisi hala boş
bir haç işareti
duvarları parçalarına ayırmış
ayakları gergin
kendini belli etmeyen sokakların
utanç dolu gözleri
yağmur yağarken değmiyor yere
sokak sanatçısı paralarını sayıyor
notalar kadar sahte
dağılıyor kollarına insanlar sokağın
devriliyor şiirler can yücel sokağında
bir çocuk mendil satıyor
eli hala ağzında
izliyor belli bir vakit
onunda aklı sattıklarında
bu sokaklar kirli çocuğum
temizle hadi onları yaşadıklarınla






yol bir hayli geniş
sonu alsancak garına çıkıyor
başı gün batımı
kaldırım bir hayli dar
insanlar karşı karşıya geliyor ilk
sonra hızlı olan geçiyor diğerini
bir göz kalıyor arkada
hemen köşede ney sesi
insanlar arttıkça çoğalıyor
apostolik mekanların yankısı
sertleşiyor tahta bir anda boynuz olup
orta çağ çıkıyor adamın gözlerinden
bir yandan da beni izliyor
dudağının yarısı neyde
bilmem elleri neyde
adamın aklı neyde
çalıyor geceleri
bir insan daha kutsanıyor
ve bendeki aşk
keşiş olarak kalıyor
bir din evinde
inançsız pazartesiler yaşıyorum
ellerim mumlarla eriyor
bir ezan sesine yanıyor mumlar
adam müzik çalıyor içeride
dudakları hala bir neyde







burası alsancak kilisesi
çanların sesinde.













’Gök çe’