I

Irmak ırmak çağlar gözlerin
eşeğin gözlerinde sahte kalır
köprü geçer en içre yerlerimden
sevda kuşları taşlanır süreksiz
severim,severim
sevmek nedir bilmem
yalanmış yaşanacak en gerçek şeyler
..anladım
sandığa sarılır tülbent
işlemeli dört bir yandan
adın geçer utanırım
bu kimin nakış izleri
köprü geçer en içre yerlerimde
dayanamam,kırılırım




ilk adımda yıpratırsın çiçekleri
ayaklarımda açar bir yara
bir daha su değmeyecek korkusu
kirlenmeye başlar temiz temiz
çiçekli çimenlere uzanıp
yorgun bir şekilde uyuklarız
beni hiç görmeyecekmiş gibi anlat
uykuya geçelim sabah olmadan
dökülsün dişi tutmayan özgüveninin
gözlerini kapat




II

parmaklarım kanar bir yarada
mayıs böcekleri üstümüzden geçer
gece siyah kasketli
iç içeyiz ayrı cümlelerde
gündüz içimizde bükülür
gece hala yaşıyor
gece hala sevgili




hayatın nabızları yükseliyor
bir çiçek daha kopuyor dalından
oysa bu sefer gübrelenmişti
bir kızlık daha havada kalıyor
yaprak olup yere düşmeden
ayaklarımda kan izleri,kokluyorum
geçiyorum eskiye,seni daha sevmeden




III

zavallı şehirler
zavallı kaldılar içimizde
bu bir talihsizlik değil
sevgisizlik hiç değil
yaşayamamak hayat doluyken
bir tramvay caddeyi ikiye böler
bölünür hayallerim,en tatlı uykudayken




IV

halbuki tedirgin olacak bir şey yoktu
yaşamak ansızın döküldü içime
bıçaklandıkça kandık
katrelendi gökyüzü
ağzımız açık gezdik
bir çocuk daha doğdu
bir çocuk daha ölmeyi bilmeden




bir ülkenin sonu olur gözlerin
ev kahverengi kararmaya başlar
ıslanır duvarlar,sarılır yağmurlara
dışarıyla kesilir ilişkisi
batan bir bataklık gibi
suyun çarptığı yosunlara
korkutur bir çocuğu ellerin
bir ülkenin sonu olur gözlerin




V


şu gökyüzünü bana bir verinde
kimin üstüne yağıyor anlayayım
sevdim bende
üstüme yatan çıplak bulutları
aşkların meyvesi kuşları
soğuk oluyor üşüyorum
şu toprak bir tekmede uçar sandım
şu gökyüzünü bana bir verinde
arkasında ne var bakayım





sevin çocuklar sevin
afrika kadar aç olun sevgiye
kıtalardan yayılsın içinize
soğuk ikindilerden çıkın artık
sokaklar da çıksın denizlerden önümüze
sevin çocuklar sevin
dökülsün biriken göllerden denizlere.










’Gök çe’