Yaşamın kıvrak ucube sokakları
Belliki uzun yıllara uzanır yolları
Saniyeler saatlere, haftalar aylara
Vakit onulmaz keder bırakır içine

Seni acıtan yorgun bedeninle
Depreşen anılara tüküren yalnızlığa
Özlem vuslat dolu yarınlarda da
Giyinirsin üstüne şehrin sessizliğini

Umut dileyen üşüyen adımlarla
Vakur bir hüzünle izlersin hayattı
Doğmayan sabaha bağıra bağıra
Yangınlarda küllenir yüreğin

Ritimlerle ikiye bölersin ömrünü
Sevgiyi yitirdiğin ucube sokalarda
Bin kasvet kalır kalan gövdende
Bulvarlara varoşlara ve sahte aşklara

Vurulur baharın, kışın, yazın
Kırılır dal misali örselenir her yanın
Yinede koşarsın umuda doğru
Kalan mutluluk kırıntılarıyla

Gamzeye dolan gülücüklerle
Bakar durursun camın buğusunda
Çiçeklere, kuşlara, böceklere..
Insalara ve mabet gün yüzüne

İçinde kırıntıları kalmışsa yaşamın
Hasad yaptığın kalbin odacığında
Umut bağlarsın yüreğinin bahçesinde
Koşarsın ardı sıra serüvenlere..
Ve..
Hayatının son hasat mevsiminde.

Gül Tekçe (YAŞAM DEDİĞİMİZ) 28/5/2015