Iskalanmış hayatlar panayırının
Müdavimiydik biz
Biletlerin bedelini
Çoktan ödemiştik ...

Ah İnsanlar!
Hayat bir sahne
Ve biz alaylı oyuncular ...

Duyulmayan keşkelerini
Kilitli kapıların ardına hapsetmişler
Onların gülümsemesi acıdan
Büyüklerinden öyle öğrenmişler...

Yürekler!..
Uzaktan bakıldığında
Papatya tarlası
Yanına geldiğinde
Hiç okunmamış
Kağıt mezarlığı ...

Dertleri biriktiren
Yorgun yürekler
Bu okunmamış yazılara
Ya bir kibrit çakmayı
Ya hesaplaşmayı
Hayal ederler ...

Ruhundan af dile
Ve bağışla kendini
Bunca zaman
Sakladığın için
Özene bezene bu çürümüş’’ keşke’’leri ...

Yak işe yaramaz
Yük ettiğin satırları
Yanarlarken siyah bir çığlık sarar ortalığı
Sakın bakma arkana
Onların hepsi
Başkalarının bıraktığı
Acılarının mezarlığı ...

Onları neden taşıdım diye
Sor kendine
Yorgun gözlerinden
Akarken acılar
Üşüyen geçmişinden
Af dile ...

Her yangın
Çamur bırakır insanın içinde
Git ve uyandır!
En deli fırtınaları tatlı uykularından
Savursunlar rüzgarlarla geçmişin küllerini
Tazelenmiş yüreğini yıkayıp arındırsın
Mavi yağmurlar ...

Esra TÜRKER KONUK - ISKALANMIŞ HAYATLAR PANAYIRI - 12 Mayıs İkibinonaltı