KARANFİL KUŞLARI


Bir gün ben de giderim,
Karanfil kuşlarının göç mevsiminde
O bembeyaz ülkeye.
Bir elimde çocukluğum,
Diğerinde
Nisan dalları gibi kırılgan yaşlı ruhum
Ve ben
Üşümüş anılarımı birbirine ekleyip,
Şimdiyi giyerim üzerime …


Yırtık bir mektup saklarım avuçlarımda,
Dilimde bitmemiş bir şiirin son dizesi.
Umudum, annemin göğsündeki
Lavanta kokusu gibi taze.
Rüyasına girerim dünyanın
Birlikte dönerken,
Sakladığım kelimeler
Düşer yüreğimin ceplerinden.
Yeni doğmuş bir bulut damlası gibi
Hafiflerim.
Kahkahalar atar gözlerim
Yıldızsız gecelere.
Düşlerim takılır,
Çitlembik ağacının çiçeklerine …


Mavi zamanlarımın
Rüzgarları eser başımda.
Bir damla deniz düşer,
Yüreğimdeki yangın yerine.
Söndürür de küllerini savurur,
Gözbebeklerimden süzülür
Utangaç bir kaç kelime …


Bir gün ben de giderim,
Bülbüller susarken seherin ilk melteminde.
Mızıkçı bir bulut uyuyakalır,
Yasak Elma ağacının üzerinde.
İşte o gün!
Kötü masallar karışmış hikayemi,
Savururum uçurumlara.
Kardelen mevsiminde,
O deli rüzgar oynasın diye …


Bir gün ben de giderim,
Ay ışığında uyuttuğum
Yaşanmamış baharlarımı,
Hayallerimin gizli bahçesine dikerim.
Ah! Kopar erguvan rengi fırtınam,
Zamanı taşıdığım yorgun heybemden,
Dağılır utangaç kelimelerim…


Bir gün ben de giderim.
Sırtımdaki hançerleri,
Dizelere bırakırım.
Gelincik tarlası olur,
Dört bir yanım…
Elimdeki hasır sepete konar,
Bir Karanfil Kuşu.
Düşer kanadına,
Kıpkırmızı çiğ damlasından bir dize.
Götürür umutları,
Ufukta serilen okyanusun dibindeki
Asırlardır ışığa hasret,
Siyah inciden dizelere …

Esra Türker Konuk - KARANFİL KUŞLARI - 01 Nisan İkibinonyedi