Bir bahar sabahı yüzüne vuran güneşle uyan güne sevgili.
Düşlerinde benden kalan satırlarla yüzünü yıka.
Çayını gönlümün ateşinde demleyip kalemimden akan vuslat kelamlarıyla döktüğümü düşün bardağına.
Seni düşündüğümü bil ve hisset öyle at adımını sokağa.
Köşedeki çiçekçiden aldığım papatyalardan saçlarına taç yaptığımı hatırla ve gülümseyerek geç karşıya.
Parkın yanında oynayan çocuklarla saklambaç oynadığımız akşam gelsin hayaline ve yüzünde güller bahçesi açsın da öyle bin vapura iskeleden.
Şunu bil ki sen benim hayalimdeki gerçeğim düşlerimdeki hayatımsın.
Sen benim güzelim ve en özelim.
Rabb’ime her el açışımda gönül penceremde görünenimsin.
Seyyah olup sonunu bilmediğim yollara çıksam da sonunda varacağım yer senin gönlün.
Seni düşünmek nice güzelliklerin üstünde.
Düşünden eksik olmayım.
Rahman’a el açtığında aklında olan ben olayım.
Ey sevgili; vuslatımız yakındır.
Düşlerimin gerçek olması yakındır inşaallah.
Emanetlere en güzel sahip çıkana emanetsin...