Hercai bir şımarıklık yaşıyor nazarı
Anlık değil ömürlük nefes alıyor artık
Olağanüstülük fikri taşıyor besbelli
Kim kime değse hüzne böleniyor diye
Üst perdeden konuşuyor beyhudeliği
Değdiği hiçbir şey yok aslında
Kendiliğini ayıklıyor fısıltılarından
Sesinde kamaşan çoşkuyla

Azledildiği rahimden rahmet olacağına
İnandırıldığı için olsa gerek seviyor
Muş gibi yapmamaya özen göstererek
Aynısından arıyor kendinin aynı mevkide
Melekesi melekesine aynından
Suç ortaklığı veya iyilik yapmak için

Visaline erdiği her anın ayrıcalığı
Fevkinde farklılığı olsun diye mekanın
Musmutlusu olanı olacak belki kalbi
Ama aklı diyor ki arzı olmayanın
Arşı da olmaz kural bu kaide bu
Hem konusu açılmışken her hayal
Ön hurafesidir hakikat denilenin
Biliciler bilir bunu en iyi
Onların yoktur eğleşmek için hayali
Ve erişebilecek hakikati

Seni okumak zor diyorlar zor anlamak
Beni okuyun minnetsizliği içindeyim
Bir mihnetimi olsaydı kalbinize
Aklınıza itimadım olsaydı bir nebze
Bu kadar yoğun susarak konuşmazdım