Üzerinde yalnızlığı olan bir adam
Gölgesiyle saf tuttuğu vakitte
Kıymet mi arar
Aşikarlığı meydandadır
Alışkanlığı belli
Niyeti okyanustur
Derin ve hiç

İçinde kalbi olan adam
Kalbin de halli olan yani
Dert çekmeye muktedirken
Muhteris kavgasıyla başbaşa
Diline geleni içine atar
İçinde arar her ne varsa
Aynı hatırlı kimselerini

Sen nesin ey yokluk
Hiç kimsede yokken bende niye varsın
Benim en zenginliğim olup
Neden içime soyulmaktasın
Çık meydana gel gözönüne
Soyun bütün ihtişamını
Aşığın olsun cümle alem

Dil bühtansız da konuşur
Aklından kalbinden uzağından
En çok öfkesinden konuşur
Öfke kalbin katranını artırıp
O anın hızıyla varoluştur
Köprüye bile minnet etmeden
Ayılara başkaldırıdır

Bu zaviyeden bir başka usulle
Seviyordur ölçüsüz hesapsız
Bir de kelimesi kelimesine
Teğelleyip sesinin uzuvlarını
Aynı yöne başka bakarak
Susanları anlatıyordur bakışları
Hiç kimsenin itibar etmesini
Beklemeden yaşıyordur anı

Aynı dünleri içinden öksürüp
Bir balgam gibi söküp atarak
Arınmalı ayılmalı sarhoşluğundan
Geçmişin uyuşturan varlığından
Ok gibi fırlamalı en yakın yarına
Ki akıl arasın sorsun merak etsin
Kalp yeni kalıbına girsin yarının
Ve ter ü taze bir yaratılışın
Hakkını versin adam olan

Miladi yahut hicri takiyyelerden
Beter değildir gelecek elbet
Ve en yüce tanrı geleceği varedendir
Geleceğin her hizasına erişen
Bu gerçeği bilir ve iman eder
Hep yeniden hep yeniden