Alışamadı yokluğuna yüreğim
Kâh içimi sarsan bir sancı
Kâh başımda dinmeyen ağrı
Sallanıp duruyorum kör bir kuyunun boşluğunda
Bu kaçıncı dönüşüm sözümden
Bu kaçıncı tebessümün sökülüşü yüzümden…

Ateş ciğerime düştü
Bu bulutlar senin yasında değil
Azrail’in nefesi canıma dalaştı
Bu ölümler alışılası değil
Düğümleniyor boğazımda kelimelerin anaç yanları
Kifayetsiz kalıyor temenni, hüznün otağında
Sustukça çaresizliğe kanıyorum anne!

Hangi dizde uyusam
Bu çalıntı uykular tutmuyor gözlerimi
Kırık bir teselli taşıyor yarınlar avuçlarıma
Ölenle ölünmez nasihatlerine tıkıyorum kulaklarımı
Yarım kalıyor yaşamak yarım kalıyor temenni
İşte her şey aynı hiçbir şey değişmedi yani
Kabullenemiyorum gitmeni…

Şimdi ellerim böğrümde yaşamaya çalışsam da
An be an hasretinin içine düşüyorum
Sen ölümle anlaşıp gittin amma
Ben yokluğunla boğuşuyorum
“Gitme!” dedim sana uzak denizlere
Ben yüzme bilmem ki anne!

Bu feveran güç yetiremediğim serzenişlerimin
Sarhoş hali
Sensizliğe alışma çabası
Kendime ayırdığım yanım
Cansın canımsın.
Hakkını helal et varlığına doyamadığım insan
Cennet mekânın olsun sığındığım tek liman.