Ölesim var
Kırıldım yaşamın cazibesine
Hayatın kirli yüzünün arsız gülüşlerine kırıldım
Yoruldum; insanlığın hunharca talan edilişinden
Zalimin zulmünde aranan adaletten yoruldum
Cümle yangının hârına İbrahim olasım var

Kaçıyor gözlerim görmenin vebalinden
Yüzümün yüzüme bakası yok
Sökün kalbimin şu kör perdelerini
Tabiri nedir bu derin esrarlı gafletin
Kulun kula ettiğinden utandım
Binlerce ah biriktirdim dudaklarımda
Yüreğimin buzullarını yakasım var

Galibi kimdir bu fitne cenginin
Asırlardır bölüşemediğimiz bu dünya kimin
Suçu sabit mi görüldü kıyıya vuran çocukların
Rüzgârda saçları çözülen genç kızların
Afrika’nın Asya’nın
Korkuyorum gündüzün ve gecenin mahşere götürdüklerinden
Korkuyorum kıyametin bu secde halinden
Aklımı çıkarıp atasım var

Kapkara yarınlar birikmiş; geleceğin ufuklarında
Esaret zinciriyle dipsiz kuyulara saklanmış
Ar, namus, edep, hayâ
İman sofrasında münkirler fetva verirken Müslüman’a
Ebabil olup kurşun gibi yağasım var

Uyandır ya Rab, şu derin uykudan aziz ümmeti
Yerle yeksan olsun şeytanların hilesi
Dinsin gözyaşlarındaki uğultu
Yıkılsın cehlin kudretli saltanatı
Yeniden yeşersin imanın bahar dalları
Huzur olup; Zamanın içine dolasım var
İnsanım insan içinde olasım var