kaçıncı basamağında merdivenlerin özgürlük
ona doğru yönelir şiir
güneş altında susuz kalmış
bir hayvan gibi.
ağzımız yalmanarak
yürürüz suya


demokrasi kelepçelerini hazırlar
0 ileri demokrasi
yakar insanları
ölüm kokar nefesi


kırık bir basamakta tutuklular
alt katlardaki derin boşluğa eğilir
hesapsız bir cümle söylemek isterim
tümüyle kapalı beyinlere


çıkarlar kendilerine yapılmış merdivenlerden
çıktıkça daha yükseğe
doyduğu görülmez yüzyıllardır
yukarıdan bakanların


daha küçük görürler dorukta
aşağıya sürdükleri halkı
tınmaz halk küçüklükten
devasa, yükselen merdivenlere bakarken
yukarılardaki yapay ışıktan
kamaşsa da gözleri
yanılır gerçek sananlar
bu sönmüş yıldızların
yanına ulaştığında
kapkara değersiz bir taştır


alt basamakla üst basamakların arası
açılır gün geçtikçe
bazen katillerini alkışlar
alt kattakiler
düşlerini boğanları
durmayacaktır meyveye
yapay çiçekler açtıkça dorukta


daha bahçeye gelmeden
kesilecektir su yolları
izin verilecektir kişnemesine
yaban atlarının


toprakla denizle aramızda
epeyi bir merdiven var
basamaklarda görülmez insancıklar
göstermek için alırım elime kalemi
yazdığı yeri acıtır
kelâm


her yer
göğünü doğurur

her göğün aydınlatacağı
yeri vardır!..


04. 05. 2014 / Nazik Gülünay