Yaprak dökümü,
yine soldu yapraklar
hüzün kokuyor toprak
ağaçların boynu bükük.
Ejderhanın kanatları
sarmalar yaşamı,
göğe yükselir tüm hışmıyla.
Bulutlar gülümser yolculara,
buğulanır yer gök,
dünya arafda
sahne hayatın ortasında.
Uzaktan yakından sesler
birbirine karısır,
ağıtlar yükselir,
böler sessizliği ortadan
türküler yakılır hep bir ağızdan
panayır yeri...
Kiminin elinde pamuk helva
kiminin yüreği kanar kan kırmızı
bu ne kargaşa ne de düğün
ayrılıkların çoğalmasıdır gün ve gün...
Öyle bakma içimi acıtırcasına
ayrılıklar öyle kor oyle kor ki
yaralar iyileşmez zaman alır
sensizlik kimsesizlik çaresizlik
avunmak, avutmak, hayata aldanmak
sevmek gerek acıya inat...
Taşın arasından doğan çiçeğe gülümse
sev gülleri, dikenlerine aldırmadan
suyun bentlerini kaldır, bırak aksın
karışsın nehirlere coşkuyla
varacağı büyük denizlere , enginlere kadar....
10.04.2016
Canan Gürtunca Sanlı