Hayat akıp gidiyor umursamazca.
Sanki deli gibi dönüyor dünya.
Yaşamın davası, kavgasında ...
Dışarısı kalabalık, içeride yalnızlık.
İnsan olmak kolay değil , zor zenaat.
Herkes insan sanır kendini egolarınca.
Sevilmeyi beklerler, sevmeyi bilmeden,
Konuşmak isterler, dinlemeyi öğrenmeden,
Her şeyi bildiklerini sanırlar okuyup anlamadan,
Gördükleri bildikleri kadardır dünya,
Kendi doğruları doğrudur fikirlerince,
Önyargıları ile alışkanlıklar gelişir, büyür.
Dünyanın merkezi kendileridir hoşgörüsüzce...
Oysa dışarısı kalabalık, bakmak gerek etrafa.
Herkes farklı, herkes ayrı biçimde.
Kimi görüntüsü , kimi yüreği , kimi beyni ile,
Kimi çocuk gibi neşeli, kimi duygusallığı ile önde...
Kimi hayatın çarkında ;acımasızca belirsizliklerle...
İnsanlar var çeşit çeşit anlamak görmek gerek.
Kocaman olmak şu dünyada , insanları kucaklamak,
Herkesten bir parça olmak, kendinle beraber.
İnanmak istediği için inanmamalı duyduklarına,
Görmeyi istediği şekilde bakmamalı değerlere,
Bilgisi görgüsü yetmese de gönlü iyi olmalı...
Gülmeli, güldürmeli kahkahalarla evreni.
Ayın ışığı heyecan vermeli yeni umutlara...
Yıldızlardan dilek tutmalı tüm insanlara...
Rüyalar gerçek gibi anlatılmalı dillerde.
Sabahları dostla içilen bir fincan kahve ,
Akşamları sohbetlerin süsü kırmızı şarap,
Neş’e katmalı , sevgi dağıtmalı yüreklere...
Tatlı bir tebessüm yanıtlamalı soruları,sorunları...
Kavgasız tartışmasız olmalı hayatın anlamı...
Gülün dikenleri zararsızca ayıklanmalı.
Zehirli meyveler panzehirle ilaç olmalı.
Takılmadan nesnelere ,yalnızca insan olmalı.
Fikirler ayrı, görüntüler farklı farklılıklarda .
Ayrı düşüncede , farklı inanışlarda,
Din, dil, millet ne kadar da mühim yaşamda.
Mühim mi olmalı? Asla!
Sadece insan olmalı, insan kolay olmalı.
Kolayca kaldırabilmeli hayatın yükünü.
İnsan olmalı, gönülden sevgiyle hoşgörü ile...

11.10.2013
KARŞIYAKA
CANAN GÜRTUNCA SANLI.