benim gözde ve güzide Kayıp Gülüm;

Senin aşkla kokan o gül kokundan başka
Diğer cümle yaratılmış çiçeklerin hepsini
Senden ve varlığından gayrı
Başka koku tatmadım ve
Başka koku bilmiyor,
Başka bir kokuyu koklamayı düşünmedim bile.

Bütün kainat ne derse desin
Şu hadim hissiyatına bürünen
Bir garip yolcu hakkında nasıl düşünürse düşünsün
Sadece ama sadece
Kayıp Gülü düşünmeye çalıştım
Hala da düşünmekteyim
Ve buna devam edeceğim.

Ey Kayıp Gülüm;

Bazen düşünülmesi imkansız denecek kadar
Zahmeti bol olan olayları bile
Ki bu olaylar;
İnsan olmanın getirdiği ve omzuma yüklendiği
Sorumluluklarımı zorladığı halde bile
Senin o al al cezbekar ve vakar duruşuna bedel
Onları hatırıma getirmeye imkan bulamadım.

Bazen hem kalabalık, hem de yalnızlık hallerimde
Bütün düşlerim ve hayallerim, esas meselelerimle birlikte
O namının eseri olan Kayıp Gül aşkının menziline girdiği halde
Söyledim kendi kendime tenha bir köşede
Kayıp Gül çok ehemmiyetlidir
Kokusu ve aşkı, hem keskin hem
Çukurlardan da derindir.
İşte böyle bir zaman zarfında
Kendimi sana feda etmeyi şu can,
Bir kez daha şeref bilir canan.

Ey benim Kayıp Gülüm;

Manen öldüm, öldüm ki
Kendimi bütünüyle
Senin o küflenmiş kalplere serinlik ve güzellik katan
Gül kokuna ve endamına
Herşeyimi, feda ettim.

Ummanlar kadar geniş deryalarda
Yolunu kaybeden ve rotasını şaşırmış gemiler gibi
Sensizlikten yitik düştüğüm sevda dolu gül bahçende
Senden başka tüm kokulara
Kapansın bütün kapılarım diye
Emir verdim tüm kapılara.

Ey yoluna deli divane olduğum Kayıp Gülüm;

Atlatılması o kadar zor bütün zahmetli işleri
Elimin tersiyle itiverdim
İterken bile senin o gül kokuna
Medh-ü Sena’larda bulundum
Bulunurken de; hiçbir zaman aslını kaybetmeyen
Ve asaletinden gram eksilmeyen
Zarafetine tutuldum.

O senin muhabbet tohumuna
Sanki can suyu veren kokun için
Pervasızca ve de kınarcasına
“Sen Kayıp Gülden vazgeçmezsen şayet
Ruhunla birlikte bedeninde kaybolacak,
Cinnet geçirip bir köşede, hazan gibi ismin de
Sararacak..
Vazgeç Kayıp Gülden” derlerken çevreden
Ey benim Kayıp Gülüm,
Vazgeçmek kolay mı sanırsın kokundan
Özünle birleşmiş vefa denen o nazenin adından.
Olsun varsın, lakin
Gelip senin huzuruna edeple
Delireyim karşında, aşk ve haya ile.
Şu cihanda bütün yaratılmışlar
Desin benim için olmuş deli divane
Şeref duyarım
Bende böyle bir nam-ı şerif’e.

İşte böyle Kayıp Gülüm;

Tükendi artık kelam bende,
Yalnız sensin aşka susamış gönül bahçemde
Razıyım, ben o gül kokuna hem bedenen hem de manen
Sende bundan sonra benimleysen
Ama herşeye rağmen
Haydi ne olur söyle
Lütfen….





Murat AYDIN