Bir yalnızlığın içindeki sessizlik
Beni çok ürkütüyor
Kelimeler yedi kat bir yabanci sanki dudaklarıma
Mehtap ta geceme küstü mu yoksa
Üzüldüm desem gidişine
İnanır mı yolların
Korkma sakın
Kendimedir içimdeki bu taşkınlığım
Bir cinayete ramak kaldı
Ya bu yalnızlığı vuracağım alnının çatısından
Yada bir sessizliğe bulaşan bütün harflerin
Boğazını sıkacağım ellerimle
Elim ayağım dolaşıyor işte seni düşündükçe

Bu gece şehrin neresinde düşünüyorsun beni acaba?
Sokağın adı ne kimbilir?
Kapı numarası kaç
Ve saatler
Yeni bir sabaha koşarken
Sen gecenin hangi mayhoş uykusunda
Bir yalnızlığa sığınıp
Gözlerinin nemi kurumadan kendine sarılıyorsun
Gözlerinin ırmakları durumu hala
Yoksa suyu tuzlumu
Üstün örtülümü uyurken sıkıda giyindin mi peki
Hadi saatleri bir rüya vaktine kurmadan
Pencerenden
Ilık bir rüzgar akşamında nefesini bırak
Ve adımı söyleyerek
Onu hiç unutmadım hep sevdim diye itifar et
Adresimi sorarsa eğer rüzgar
Hüzünlü bakan gözleri vardı dersin
Nerede esse tanır beni
Sen gerisini rüzgara bırak takma kafana


Her mahkumun
Ölümden önce son bir arzusu vardır bilirsin
Dilimde ölüm sephaları kurulu
Dudağımda adının hatırı bitmeden
Bir vasiyet öncesi çıkıp gelsen
Sallandı sallanacak bak aşk kelimelerin urganında
Unuttur artık bana ayrılığı
Unuttur kalemlere kağıtlara inat
Bir aşkın hatırına yüzünün suyu hürmetine
Bir ölü verilmeden toprağa
Öksüz tavrımın can pazarında can çekişirken
Seni özlediğimin can yakmaları
Ve seni unutamamanın cahilliğinden yürek usandı artık
Sırf kalemime ayıp olur diye
Şairliğimden utanarak senin için güzel susuyorum bazen


Ayhan’ca Cümleler
AYHAN AKDENİZ