Sıradanlığından öte kelamın derman olduğu
En nüktedan hükümranlığı
Ki cellâdı imgelerin,
Hayli tehditvari bir günceden devraldığım,
Farkındalığından nasiplenip de
Gölgelerin efkârında demlenen şu yaş yüklü yas’ı
Görmezden gelmenden çok öte.
Bir solukta raks eden en derin hezeyan,
Kulakta kulağa yayılan, varlığından ziyade
Yoksunluğuna müptela.

Gönülsüz sırlarda verdiğim kayıplar;
Zimmetli bir ömrün mihrakı işte,
Şu sakil bakışlardan arda kalan
En rahvan belki de muktedir kayıtsızlığın izleğinde
Boş bir nükte, devrik yüreğin haznesine
Kopçaladığım yine de kaybetmekten geri duramadığım.

Sözlerde mecazi ve fani gölgeler,
Sahibinden öte sahipsizliğin çemberinde,
Yitip giden kayıtsız bir maruzat,
Görüp göreceğin en pejmürde darbe:
Bir kış akşamı yağan karın hezimetinde yitip giden,
Aldatıcı kış güneşine varlığımı siper eden.

Belli ki yitip gitmelerin tecellisi,
Adı olmasa da hibe ettiğim gönlün okuduğu son hutbe:
Yine aşk yine özlem, demekse akla zarar,
Pervane misali dönendiğim ateşin en yakıcı seyri
O içine düştüğüm huzme.