hayat işte hep gidenlerden ibaret
kalıcı olmayan bir şeyler var dünyamızda
biz de onlardan biriyiz aslında
ikimizde gidiciyiz birbirmizden
süslü bitkilerin kırılan dalları gibi
çıtır çıtır sesleri geliyor kalbimizin
dağılmak üzereyiz
yıkılmak üzereyiz kalıcı yokluğumuzda
kırık dökük köprülerin ayaklarıyız
tutunamıyoruz toprağa
düşmek üzere, gitmek üzereyiz
haydi kalk diyor saatler çeyrek kala
boş yere susmuyor dağlar
boyuna rağmen neden konuşmuyorlar
biliyorlar ki bir gün elbet
onlar da yok olacaklar.





içim içimden kopuyor görünmüyor
sen bilemezsin benim neden bahsettiğimi
ağrlı başımda binbir türlü dertler var
vuruyor karnıma sancılı sesleri
sen duyamazsın benim neler hissettiğimi
içime, içime, içime, lanet olsun yine
yutkunuyorum seni, susturuyorum beni
sürüklenmek üzere iki mahkum gibi
masumca ağlayan bir kelepçeyiz
içimizde kalandan habersiz
biz gidenden ibaretiz.





çift kişilik bir yer ayırttım ayrılığa
biz artık orada biz bizeyiz.