Yağmur damlalarına öfkeyi esir edip
Yine döküyor nisan üstüme küme küme
Garip bir hezeyanla havaya tesir edip
Yırtıyor bulutları hesapsız lime lime


Nedir hışmı bilemem niçindir bu cefâsı
Şafaktan guruba dek sürmüyor ki sefâsı
Hani bedeldir desem olmadı hiç vefâsı
Uzattım sevi için katran döktü elime


Ne göl istedim ondan ne deniz ne de nehir
İstediğim ne varsa etti mahşere tehir
Her bakışında sitem her cümlesinde kahır
Anlama dönüşmüyor lügatinde kelime


Başetmem mümkün değil âna hakim fendiyle
Tükettiği benim ya sanki zoru kendiyle
Tûfana dönüşüyor mahzun kırkikindiyle
Anladım ki mahal yok onda akl-ı selime


Çok da iyi bilir ki nisan yangınım benim
Acım kendime devâ ne nârım ne dikenim
Gönlümün sükûtuyla biçilmeden kefenim
Bezdirip hayatımdan muhtaç etti ölüme


Yoruldum artık yeter derim duymaz sesimi
Birazcık ısrar etsem aralar kafesimi
Birgün belki diyerek harcadım nefesimi
Sanırdım anlayacak bir baksa şu halime


Rûhuma çise çise yağıyor yine nisan
Göklerden yüreğime ağıyor yine nisan
Çıldırtan bir hasrete doğuyor yine nisan
Baharın ortasında hazan vurur gülüme


....