Bazı durumlar vardır ki insanda sorgulama eğilimini artırdığı varsayılır.

Şiire ve eklenen fotoğrafa baktığımızda ilk bakışta bizi derinden yaraladığı gibi biraz şaşırtıcı gelse de bu,
ne denli duyarsız olduğumuzun da ispatı. Savunulan gerçeklerin birçoğunda yazık ki bu gözlemlenen bir durum olarak
kendini sunuyor işte.

Zulme zalimliğe kapanan gözler içimizde bir tortu gibi biriken duyarsızlığımız, sevgisizliğimiz, vurdumduymazlığımız
bunca ağırken acıları hisseden yüreğimiz midir sadece eleştiriden muaf tuttuğumuz insanlığımız.

Karıncanın çabası kadar değilse yaptıklarımız içimizdeki nefret duygusunda yanmaya mahkûm kalırız.
Sadece sözlerden ibaret olan ifadeler hükmünü yitiriyor.

Fiiliyata dökülmeyen hiçbir duygu aslolanı inkârdan başka bir şey değildir yazık ki.




Şiir kendince bir özeleştiri getirirken, bir özeleştiri de kendime olsun yazdıklarım.


Saygıyla.