2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
517
Okunma
Kızıl akşamların
kapılarına asılı benliğimi,
Kapladı hüznün haşmeti,
Bunca sancıdan sonraki aşkı
Ve yüzümdeki gülüş yaralarını
Öptü gün batımı,gün boyu…
Âma bir geceye düşen gözlerimi,
Kovuk bir ağaca asılı sevinçlerimi,
Söndürdü tırnak uçlarımdaki,
Uçurum kandillerimi …
Anladım…!
Demekki ondan çırpmıyor,
Martılar maviye kanatlarını,
Deniz ondan kudurmuyor,
Vurmuyor kıyılarıma dalgalarını.
Şehri saran vakitsiz yağmurlarımı
Geçmişine sövdüğüm utançlarımı
İçinde tutsak kalan umutlarımı.
Ondan yok ediyor… Anladım…!
Ondan uçurtmuyor uçurtmalarımı !!
Müşteba Güneş
5.0
100% (3)
Cevap Yaz