Ah! Duvar diplerinde gölgeleniyor arsız otlar
Isırganlar ebegümeçlerin mor çiçekleri
Taş taş üstünde kalmıyor köyler şehirler
İnsanlar insanlıktan çıktı
bu yirmibirinci yüzyıl insanlara neler çektirdi
Ne öğretti...


Dalından kopan yaprak gibi savrulduk
Bir ağladık iki güldük halimize
Tepeden tırnağa sömrüldük
Tutunmak tutumlulanmak hikaye
Yok elle nakit avuç görmüyor daha eve gelmeden bitiyor


Eskiden bet beniz vardı
Bet bereket vardı azda bile olsa
Kapıdan çıktın mı bismillâh! Otobüse kart
Ekmek para, su para peynir zeytin para
Tırmık tırmık tırmalayan vergiler
Temel ihtiyaçlarda % yirmiye varan vergiler
Pırlantaya altına sıfırlayanlar
Herşeye bedava konanlar el insaf!


Aldı başımızı deli düşünceler
Nerede o kaygısız başımız
Adım atmak para hele hele insanların
Okutmaya çalıştığı çoçukları olunca
Devlet kına alsın fukarayı bayramlarda üstüne üstlük
Geri dönmeli krediler çıkınca aldı bizi büsbütün kuru tasa!
Kitap para azık para yol para yurt para
Dayan emekli parası dayan!



Sevda bahçemiz çoçuklarımız
Gül benizleri solmasın
Okusun adam olsun çalışsın hazıra konmasın
Gözleri yaşlarla dolmasın çalıştıklarının karşılığını alsın
Sözüne sadık doğru adam olsunlar
Duvar diplerinde kahve köşelerinde sürtmesinler
Kızlarımız kadınlarımız okusun!
Adam gibi adam yetiştirsinler
Bu günün küçüklerinin yarının büyüklerine
Sağlam kafa sağlam bedenin yirmibirici % yüzyılın çok ihtiyacı var..

Güller bekler karanlık geceleri, papatyalar sabahlara kadar
Günler alıp başını gider bir gün bütün dertlerde biter
Nisan yağmurları dökülür haberci bulutlardan gün ışığı doğar
Her karanlık geceden sonra ebedi değildir hiç bir kış hiç bir bahar
Kimselere kalmaz bu alemler ne gülenler kalır geriye nede ağlayanlar...