Kibritçi kız!!

Sonbahar kuru yalnızlık gidenlerden geriye kalan!
Ev bark, sokak boş!
Kuşlarda terketti bizi geceler ayaz
İki yakamız bir araya gelmez artık
Kış kıyamet önümüz
Arkamız sobe!!

Yaşamak diken üstünde yurdumun
Kışlada sefer ilânı, dağlarda donuyor asker,
"Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda!"
Döküldük!! Yayan yapıldak!
Kırk kralla barışık!! İblis!
Ha-bi-re atını sürüyor kendi çukuruna;
Kisvesi din, iman! Yolu yolsuzluk!!

Sevda dedikleri bu nasıl sevda!
İçinde kin, nefret, aldatma!
Ufacık bir umut olsa yanmazdım.
Yırtardım şafakları,
Ay gibi yalnız gece,
Aydınlatan geceyi o sessiz dua.

Sen gel kapımızın önüne
Her kapının önüne bir tanrı;
İşimiz, gücümüz Allâh’a kaldı.
Kaldır kolları, çek bir harmandalı!
Atamdan!! Heytt!!
İzmir’in kavakları, yakarız konakları.

Nereden nereye gidiyoruz!
Yolculuk nereye?
Her kapı angara, her kapı sapa!
Garip bide sabah olsun artık!
Kibrit kalmadı. Yaka yaka!!

Nurten Ak Aygen
03/11/2018