Gölgeler...
1

Ölümün bahçesinde, hüznün kar çiçeği
dalsın gitsin gözlerin beyaz karanlıklara
mademki insan garip bir deri bir kemik baş
tepeden bakan gözler dünyanın çantasında.

bırakmış kamburunu zirvesinde cihanın
nedir dünya dediğin bir çul bir hırka bariz
neden ağaç dururken bir denk odun olayım
Kitapsız korunaksız akıl boşluğundasın

ömür suyun başında sıradan bütün hayat
kaşların gözün yüzün damla sudan ibaret
ölmeyip sağ kaldığın yazdığın her cümlenin

kulak verdiğin o ses yerin derinliğinde
bilekleri kurşundan atamın yüreğidir
kırdın bin bir yerinden kestin bindiğin dalı..

2

Yerin kulağı vardır acının bin çeşidi
özlüyorum ruhunu özgür büyük önderin
diz çökün hepinizde önünde özgürlüğün
ölümsüz fikirlerin sahibi Atatürk’ün

boşa gitmesin çaba ve bunca uğraşları
bağrını açar toprak bize açar kolunu
boşa değildi elbet Atamın ilkeri
parlasın ülkemizde onun ışıklı yolu!

her kurşun kalbimize sıkılan bir yörünge
ölmezsek süründürür kalbimizi bu yara
kırılacak bu düşman elbrt bir gün şafakta

düşdüksede kalkarız başımız yine dara
som altından doğacak güneşin tepemizde
yaslandıkça tutunur ağaçlar birbirine..

3

hayat felsefesi bu bizim ellerimizde
bir olun birlik olun dirlik bulun tutunun
sonu yok sonsuzu yok bu içi boş kutunun
yaşanır dünya bırak gelecek kuşaklara..

birlik beraberliktir ayakta tutan bizi
yoktan vatan ettiler atalar bu ülkeyi
tek başına toprağa diksen acı biberi
tutunamaz gövdesi düşer kara toprağa:

oyun içinde oyun entrikalar dönüyor
bir baş soğan için bütün dünya kanıyor
sizi kıran o başı yumruk altında kırın

yakışmaz bu ülkeye boynuna yağlı urgan
neden başa saralım başlara bunca derdi
ırk, dil, din gözetmeden sürsün bu laik düzen!!

Küçük gölgeleri, koyu gölgeler yutar...
Işıkların kararmasını izin vermeyin...
* Bu ülke ve türk milleti, saltanat gölgesinde yaşamasın!!

Nurten Ak Aygen
07/01/2017