Yarınlar çocukların olsun!!

Habersisiz
Gökmavisi denizin uzak düşlerin
Bir akordion sesinden
Rüzğar ninnilerini söylüyor dağlarda
Seve seve yorulurdum eskiden
Çocuklugumun baba evi çatısı altında
Çığlık atan düşünceler yoktu
Akşam olunca o şen kahkahalar gülüşmeler
Mutfaktan tabak çanak kaşık tıkırtısı
Sobada kızaran ekmek kokusu sarardı dört bir yana

Ne çok arsız anılar dolaşıyor hücrelerimde
Mevsimler; bir bir aylar yıllar geçmekte üstünden
O gülen hayâllerin ve sürgüsü bir bir çekilen yılların

Bilmediğimiz denizlerin sesini duyardık!

Kaybolduk! sessiz kocaman ummana benzeyen
Çıkılması güç düşünceler içinde!

Bak işte yine akşam olmak üzere
Gün zem zemzeminden içtik!
Bir bardak daha

Kimin umurunda; üst tabaka alt tabaka
Fincanı taştan oyarlar be güzelim
Dağlar kadar düşünceler arasında
Senin ki; bir bardak suda denizde bir damla!

Birazıcık batan gemileri olmalı insanoğlunun
Kara bahtım kör talihim diyebileği hayıflanıp duran
Öyle mi?

Yaşamak kelimesinin zıttı ölümsüzlük !
Ölmeden öldürmeyi düşünen bu sisteme inat!
İnsanoğlu göçüp gitmeli mi bahtiyarken..
Ya da kendine yaşanak bir dünya icat mı etmeli?

Ahh! Çok yorgunum
Okşamıyor yüreğimi saçlarımı artık
Bu dünya bir hüzün çarşısı
Zikretmekte zaman yok ki kaygıların ölçüsü

Ansızın an gelir ölüm güler insanoğlunun yüzüne
Avuç avuç her gün toprağa gömdüğümüz akşamlar
Bir küçük elvedâ bırakırlar avuçlarına ve yarınlarına..

Umut/la toprağa ekip bıraktığın tohum!
Yeniden yeşersin diye! yeşil kanatlarını mavi gökyüzüne
Bir kelebektir beklediğin! ve üç günlük dünyadır ömür dediğin!

Bırakın kuşlar uçsun!
Bırakın ağaçlar yeşillensin!
Sular çağlasın ırmaklar boyu denize kavuşsun!
Bırakın vurmayın göğün kanatlarını
Yüreğinizde bir parça varsa memleket aşkı!!
Yarınlar çocukların olsun!!

Nurten Ak Aygen
16.05.2016